ஆசை- தம்குழந்தை பில்கேட்சும் அம்பானியும் ஆகவேண்டும் என்று. அதற்காக அவர்கள் முன்னெடுக்கின்ற தவறான முயற்சி, அந்தக் குழந்தைகளைக் கார்ப்பரேட்டுகளின் காலடியில் கிடத்துகிற செயல் ஆகிவிடுகிறது. குழந்தைகளின் ஏதிர்காலத்தை வீணடிக்கின்றார்கள் தமிழ்ப்பெண்கள்! ஆங்கில மோகத்தால் என்கிற ஆய்வு இக்கட்டுரை. 18,மார்கழி,தமிழ்தொடர்ஆண்டு-5121: உலகின் எந்த மொழியின் குழந்தையும், தன் தாய் தன் உடலை வளர்க்கத் தந்த பாலோடு, அறிவை வளர்க்க தன் மூச்சுக்காற்றால், அவள் கொடுத்த மொழியின் அடிப்படையில் அறிவு பெற்று துலங்குவதாகிறது. நம் தமிழ்முன்னோர், நம் தமிழ்க் குழந்தைகள், தற்சார்புடன் வாழும் வகைக்காக தமிழைக் கட்டமைத்திருக்கிறார்கள். முதலில் பேசக்கற்கும் போது பல்லாயிரக்கணக்கான தமிழ்ச் சொற்களை தன் ஐந்து அகவைக்குள் தமிழ்க்குழந்தைகள் கற்றுத் தேர்கின்றன. அடுத்துப் பள்ளிக்கு எழுந்து நடந்து சென்று எழுத்தைக் கற்கின்றன. பள்ளியில் அகரம் தொடங்கி உயிர் எழுத்துக்கள் பனிரெண்டையும், ககரமெய் தொடங்கி மெய் எழுத்துக்கள் பதினெட்டையும் கற்றுத் தரப்படுகிறது. தமிழ்க் குழந்தைகள் ஒவ்வொரு மெய்யெழுத்துக்கும் பனிரெண்டு வகையான உயிரை ஊட்டி மொத்தம் 216 உயிர்மெய்களை படைக்கும் ஆற்றலை எளிதாகப் பெறுகின்றன. இங்கே குழந்தைகள் 12ன் கூட்டு அடுக்குகளையும், 12ன் பெருக்கு அடுக்களையும் கொண்ட கணக்கையும் எளிதாகக் கற்றுக் கொள்கின்றன. இப்படி உயிர் எழுத்து 12, மெய்யெழுத்து 18 உயர்மெய் எழுத்து 216 என மொத்தம் 246 எழுத்துக்களோடு கருவியையும் கொண்டாடப் பழக வேண்டும் என்பதாக ஆயுத எழுத்து என்று ஒரு எழுத்தையும் கூட்டி 247 எழுத்துக்களை தமிழ்க் குழந்தைக் கையில் வைத்திருக்கிறது. இப்போது பள்ளிக்கு வருவதற்கு முன்பாகவே தான் அறிந்திருந்த அனைத்துச் சொற்களையும் அந்தத் தமிழ்க் குழந்தையால் எழுதமுடியும். ஏனென்றால் தமிழ்மொழி- எழுத்தைக் கூட்டினால் சொல் வரும் வகையாக அமைக்கப்பட்டுள்ளது. அ ம் மா என்று எழுதி அம்மா என்று படிக்க முடியும். அத்துடன் மட்டுமில்லாமல் தமிழ் மெய்யெழுத்துக்களுக்கு உயிர் கொடுத்த வகையில் மிக அழகான மிக எளிதான 12ம் பெருக்கல் வாய்பாட்டை 18 அடுக்கு வரையிலாக முதலாவதாகக் தமிழ்க் குழந்தைகள் கற்றுக் கொண்டு விடுகின்றன. அப்புறம் 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12ம் வாய்ப்பாடு தொடக்தத்திலேயே கற்றாயிற்றே. 13, 14, 15, 16, 17, 18 என 18 வாய்ப்பாடுகளின் 18 அடுக்குகளைக் கற்றுத் தேர்கின்றன. இதைத்தான் கல்வியின் தொடக்கமாக சங்ககாலத் தமிழகம் முன்வைத்திருந்தது. இந்த வகைக் கல்வியால்:- அணைகட்டிய கரிகாலன், இலக்கணம் வகுத்த தொல்காப்பியன், குழந்தைகளுக்கு ஆத்திசூடி வகுத்த ஒளவையார், தீதும் நன்றும் பிறர்தர வாரா என்று மந்திரம் வகுத்த கணியன் பூங்குன்றனார், யானும் நீயும் யாரோ கியரோ என்று புறஉறவு முறை திருமணத்திற்கு நெறி தந்த செம்புலப்பெயல் நீரார், தங்கள் குழந்தைகள் அம்பானி ஆகவேண்டும், பில்கேட்ஸ் ஆக வேண்டும் என்ற கனவில். பில்கேட்ஸ் ஆகவேண்டும் என்பதற்காக பில்கேட்சின் தாய் மொழியான ஆங்கிலத்தை கல்வியில் தருகிற பள்ளியை நாடுகின்றார்கள். ஆங்கிலத்திலேயே கல்வியைத் தருகிற பள்ளியை நாடுகின்றனர். அங்கே உயிரும் இல்லாத மெய்யும் இல்லாத ஏ பீ சி டி ஈ என்று சில அடையாளங்கள் சொல்லித்தரப் படுகின்றன. ஏ அடையாளத்திற்கு ஆப்பிள் சொந்தம், பீ அடையாளத்திற்கு பால் என்கிற பந்து சொந்தம், சி அடையாளத்திற்கு கேட் என்கிற பூனை சொந்தம் என்று சொல்லித்தருகிறார்கள். இந்த ஒவ்வொரு சொல்லையும் எழுதுகிற அடையாளங்களை ஒரு முறையேனும் கற்று, நினைவு வைத்துக் கொள்ள வேண்டும். தமிழில் போல எழுத்தைக் கூட்டினால் ஆங்கிலத்தில் சொல் வராது. ஒவ்வொரு சொல்லுக்கும் என்ன எழுத்து என்பதைத் தெரிந்து கொள்ள, அந்த இனத்திடம் அந்த மொழியை பயன்படுத்தும் காலம் முழுவதும் கையேந்தி நிற்க வேண்டும் நீங்கள் புதியாக கற்கிற ஒவ்வொரு சொல்லையும் அடையாளக் கூட்டலோடுதாம் (ஸ்பெல்லிங்) கற்க வேண்டும். ஆக நம் தமிழ்ப் பெண்கள், தம் குழந்தைகளை பில்கேட்ஸ் ஆக்கும் கனவில் பில்கேட்சின் இனத்தினருக்கு தம் குழந்தைகளை அடிமையாக்கும் வேலையையே முன்னெடுக்கிறார்கள். ஒன்றிய அரசுக்கு தலைமையேற்றிருக்கிற மோடி, தம்இன மக்களை கார்ப்பரேட்டுகள் ஆக்கி அழகு பார்க்கிறார். நம் இன தமிழிசை, பொன் இராமச்சந்திரன்கள் நம்மை கார்ப்பரேட்டுகளுக்கு அடிமையாக விற்று காசுபார்க்கிறார்கள். இந்த நிலையில் நம்முடைய தமிழ்ப் பெண்கள் தம்முடைய குழந்தைகளை நேற்று ஐரோப்பிய, அராபிய, அமெரிக்க கார்ப்பரேட்டுகளின் வாயிலில் காத்துக் கிடக்க தம்குழந்தைகளுக்கு தாம்உழைத்து ஓடாகிப் போன காசில் கல்வி தந்து கொண்டிருந்தார்கள். இன்றைக்கு இன்னும் கொஞ்சம் கூடுதலாக வடஇந்திய கார்ப்பரேட்டுகளின் வாயிலில் காத்துக் கிடக்க தம்குழந்தைகளுக்கு தாம்உழைத்து ஓடாகிப் போன காசில் கல்வி தந்து கொண்டிருக்கின்றார்கள். நேற்று- நாம் கட்டிய கோயில் கருவறையில், பார்ப்பானை நிறுத்தி தமிழர்கள் நாம், வாயிலில் காத்துக் கிடந்தோம். பனிரெண்டு அடுக்குகளில் பதினெட்டு மெய்களின் மீது பனிரெண்டு உயிர்களை ஏற்றி தாய்மொழியும், கணக்கும் வென்று கோயில்களையும், கார்ப்ரேட்டு நிறுவனங்களையும் மீட்டெடுக்கும் கல்விக்கு- நம் தமிழ்ப் பெண்களை அறிவுறுத்துவதுதான் தமிழர்கள் முன் நிற்கும் தலையாய கடமையாகும். -தமிழர்க்குத் தொடர்ஆண்டு மட்டுமல்ல, தொடர் நாள் கணக்கும் உண்டு. இன்று தமிழ்த் தொடர்நாள் எண்:18,70,385.
ஈன்று புறந்தருதல் என்தலைக் கடனே;
சான்றோன் ஆக்குதல் தந்தைக்குக் கடனே;
வேல்வடித்துக் கொடுத்தல் கொல்லற்குக் கடனே;
நன்னடை நல்கல் வேந்தற்குக் கடனே;
ஒளிறுவாள் அருஞ்சமம் முருக்கிக்
களிறுஎறிந்து பெயர்தல் காளைக்குக் கடனே.
என்று ஒவ்வொரு துறையினருக்கம் கட்டளையிட்ட பெண்பாற் புலவர் பொன்முடியார், கடல் கடந்து சென்ற வணிகர், வானியல் கண்ட இயலர் என்று உலகைத் திரும்பிப் பார்க்க வைத்திருந்தனர் தமிழர்.
அழகாக கட்டமைக்கப் பட்டிருந்த மாநிலக் கல்வியைத் தொலைத்துவிட்டு, பதின்மக் கல்வி, ஒன்றிய அரசின் இடைநிலை வாரியக் கல்வி என்று இன்றைய தமிழ்ப்பெண்கள் தங்கள் குழந்தைகளை, தானே நடந்து செல்லும் வகையாக இல்லாமல், தாங்களே இரண்டு சக்கர வண்டிகளிலும், வாடகைத் தானிகளிலும், பள்ளியே அனுப்பி வைக்கும் பேருந்துகளிலும் நெளித்து, வளைத்து, சுருட்டி, மூட்டைக்கட்டி அனுப்பி வைக்கின்றனர் கல்வி நிலையத்திற்கு.
இன்று நாம் கட்டிய கல்விநிறுவனங்கள், மருத்துவமனைகள், தொழில் நிறுவனங்கள், அரசில்- அயல் கார்ப்பரேட்டுகளை நுழையவிட்டுவிட்டு, நாம் வாயிலில் காத்துக் கிடக்கிறோம்.
மௌவலின் தினசரி செய்திகளை உடனுக்குடன் பெற, Facebook, Twitter மற்றும் Google Plus போன்ற சமூக வலைதள பக்கங்களில் பின்தொடருங்கள்.