'யாதும் ஊரே யாவரும் கேளிர்' என்று தொடங்கும் 192வது புறநானூற்றுப் பாடலின் இந்த முதல் அடியைத் தெரியாத தமிழர் ஒருவரும் இருக்க மாட்டார்கள். அந்த முதல்அடி எப்படி தமிழர்க்கு பெருமிதம் தரத்தக்கதோ அது போலவே பெருமிதம் கொள்ள தகுதியானதுதான் முழுப்பாடலும்.

04,மாசி,தமிழ்த்தொடராண்டு-5124: புறநானூற்றுத் தொகுப்பில் 192வது பாடலாக வருவதுதான் கணியன் பூங்குன்றனாரின் இந்தப் பாடல். இவரின் கணியன் பட்டத்திற்கு உரிய கணியம் தமிழ்முன்னோரால் உருவாக்கப்பட்ட இரண்டாவது முன்னேற்றக்கலை ஆகும். 

ஆனால் இந்தப் பாடலில் தமிழ்முன்னோர் நிறுவிய மூன்றாவது முன்னேற்றக் கலையான, தன்னுடைய தலையெழுத்தை தானே எழுதிக் கொள்வதான, மந்திரத்திற்கு அடிப்படையான செய்திகளே பயின்று வருகிறது. ஆக பூங்குன்றனாரின் பெயர் கணியன் என்ற அடைமொழி கொண்டிருந்தாலும், பூங்குன்றனார் மந்திரத்திலும் வல்லமை பெற்றிருந்ததை இந்தப் பாடல் உணர்த்துவதாகிறது.

யாதும் ஊரே யாவரும் கேளிர்
தீதும் நன்றும் பிறர்தர வாரா
நோதலும் தணிதலும் அவற்றோ ரன்ன
சாதலும் புதுவது அன்றே, வாழ்தல்
இனிதென மகிழ்ந்தன்றும் இலமே முனிவின்
இன்னா தென்றலும் இலமே, மின்னொடு
வானம் தண்துளி தலைஇ யானாது
கல் பொருது மிரங்கு மல்லல் பேரியாற்று
நீர்வழிப் படூஉம் புணைபோல் ஆருயிர்
முறை வழிப் படூஉம் என்பது திறவோர்
காட்சியில் தெளிந்தனம் ஆகலின், மாட்சியின்
பெரியோரை வியத்தலும் இலமே,
சிறியோரை இகழ்தல் அதனினும் இலமே. (புறம்: 192)

இந்தப் பாடலுக்கான பொருள்:
யாதொரு ஊரும் ஊரே என்று எனக்கான இடத்தையும், எல்லா மக்களும் எம் உறவினரே என்று எனக்கான தொடர்புகளையும் நானே வகுத்துக் கொள்ள முடியும்.

அவ்வாறு நானே எனக்கான வாழும் இடத்தையும், எனக்கான வாழ்க்கைத் தொடர்புகளையும் வகுத்துக் கொண்ட பிறகு, நமக்கு கிடைக்கிற நன்மைகளும், அது போலவே நமக்கு வந்து சேருகிற தீமைகளும், நம்மால் முன்னெடுக்கப் படுவதேயாகும். 

அடுத்தவர் காரணம் போல் தோன்றினாலும், அவர் முன்னெடுப்பதல்ல. அவர் முன்னெடுப்பதற்கு நாமே காரணம் ஆகிறோம். யார் என்றே அறியாத, நமக்கு தொடர்பேயில்லாத ஒருவரால் நமக்கு இன்பமோ துன்பமோ வருமா? அவரின் தொடர்பை அங்கீகரிப்பது நாம்தான் என்கிற நிலையில், நம்மை நாம் எவ்வளவு சிறப்பாகவும் வடிவமைத்துக் கொள்ள முடியும். எதுவும் அடுத்தவரால் வருவதில்லை ஆக இந்த நன்மை தீமைகளின் பாற்பட்ட துன்பமும் ஆறுதலும்கூட மற்றவர் தருவதில்லை. 

அடுத்ததாக இயற்கையின் அனைவருக்குமான இயல்பானதான சாதல் புதுமை யானது இல்லை. வாழ்க்கையில் நாம் விதித்துக் கொண்ட நமது கோட்பாடுகளால்: நமது கோட்பாட்டை இப்படி வகுத்துக் கொண்டதால் இன்பமோ, நமது கோட்பாட்டை இப்படி வகுத்துக் கொண்டதால் துன்பமோ என்று கோட்பாட்டை நிலைநிறுத்திக் கொள்வதற்கும், திருத்திக் கொள்வதற்கானதுமேயன்றி, மகிழ்வதற்கும், வருந்துவதற்குமானதல்ல இன்பமும் துன்பமும்.

அடுத்ததாக இயற்கையின் போக்கில் வாழுகிறவர்களின் வாழ்க்கையானது: பெரிய ஆற்றில் நீரின் போக்கிற்கு ஏற்ப ஓடும் தெப்பம்போன்று தட்டு தடுமாறி ஓடுமேயன்றி, அவர்கள் விரும்பம் சார்ந்து அமையாது. இதை நமக்கு முன்னால் இயற்கையின் போக்கில் வாழ்ந்து தெளிந்தவர்களின் பட்டறிவால் நாம் அறிவோம்.

இயற்கை போக்கில், முயற்சியில், என இந்த இருவகை வாழ்க்கையில் சிலர் தாழ்ந்து போவதும், சிலர் உயர்வதும்: முயற்சி, வகுத்துக் கொண்ட விதி, இயற்கையின் போக்கு, அறிந்து கொண்ட வகை, அறியாமை ஆகியவற்றின் பாற்பட்டது. என்பதால்
சிறியோரை இகழ்ந்து தூற்றியதும் இல்லை, பெரியோரை வியந்து போற்றியதும் இல்லை. ஆகவே யாரும் தொடர்ந்து கற்றுக் கொண்டும், திருத்திக் கொண்டும்   வாழ்வதற்கானதே வாழ்க்கை. 

சிறியவராக இருந்தவர் பெரியவராக வளர்தல், பெரியவரானவரின் முந்தைய நிலை சிறியவர் என்பதுதான் இயல்பான விடையம். இரண்டும் ஒற்றை மனிதனின் வாழ்க்கையில் வந்து போகிற இருவேறு நிலைகள் என்றறிந்தவர் எப்படி சிறியோரை இகழ முடியும்? எப்படி பெரியோரை வியந்து கொண்டாட முடியும் என்று தெரிவித்து- பெரியோரை வியத்தலும் இலமே, சிறியோரை இகழ்தல் அதனினும் இலமே என்று தனது பாடலை முடிக்கிறார் கணியன் பூங்குன்றனார்.
-தமிழர்க்குத் தொடர்ஆண்டு மட்டுமல்ல தொடர் நாள் கணக்கும் உண்டு. இன்று தமிழ்த்தொடர்நாள் எண்: 18,71,526.

மௌவலின் தினசரி செய்திகளை உடனுக்குடன் பெற, Facebook, Twitter மற்றும் Google Plus போன்ற சமூக வலைதள பக்கங்களில் பின்தொடருங்கள்.